Ὁ ὅλος σχηματισμός βρίσκεται βόρεια τῆς γραμμῆς πού ἑνώνει τόν Προκύωνα (τοῦ ἀστερισμοῦ τοῦ μεγάλου κύονα) καί τοῦ Betelgeuse (τοῦ ἀστερισμοῦ τοῦ Ὠρίωνα). Νοτιότερα αὐτῆς τῆς γραμμῆς καί πρός τήν μεριά τοῦ Betelgeuse, βρίσκεται τό φωτεινότερο νεφέλωμα τῆς ροζέττας (Rosette Nebula).

  

    Στή φωτογραφία, ὁ βορρᾶς βρίσκεται ἀριστερά καί πάνω (σχεδόν στή διαγώνιο). Τό καδράρισμα ἔχει γίνει (ὅπως καί στίς ὑπόλοιπες φωτογραφίες μου) μέ βάση αἰσθητικά κριτήρια.

 

  Ἀνήκει στόν ἀστερισμό τοῦ Μονόκερου, στή σπεῖρα τοῦ Ὠρίωνα (ἡ θέση του στό γαλαξία μας). Ἀπέχει 2.700 ἔτη φωτός ἀπό ἐμᾶς. Τό φαινόμενο μέγεθος του φτάνει περίπου στίς 3 μοῖρες.

 

  Νοτιότερα τοῦ σχηματισμοῦ (δεξιά στή φωτογραφία) βρίσκεται τό νεφέλωμα τοῦ κώνου (Cone Nebula). Ωφείλεται σέ σκοτεινό νεφέλωμα πού παρεμβάλλεται, ἀποροφώντας τό φῶς ἀπό τό νεφέλωμα ἐκπομπῆς (ἰονισμένο ὑδρογόνο, ΗΙΙ) πού βρίσκεται πίσω ἀπό αὐτό. Τό νεφέλωμα φωτίζεται ἀπό τόν ἀστέρα S Mon (S Monocerotis ἤ 15 Monocerotis). Στή φωτογραφία ὁ ἀστέρας αὐτός βρίσκεται δεξιότερα ἀπό τό κέντρο της καί εἶναι ὁ πιό φωτεινός. Ὁ ἀστέρας αὐτός εἶναι ὁ  φωτεινότερος τοῦ ἀστρικοῦ σμήνους τοῦ NGC 2264,  μέ μέγέθος +4,62 ἕως +4,68. Εἶναι ἀνώμαλος μεταβλητός ἀστέρας, τοὐλάχιστον 8.000 φορές φωτεινότερος  ἀπό τόν ἥλιο μας. Ἕνας παράγοντας στόν ὁποῖο φαίνεται ὅτι ὀφείλεται ἡ μεταβλητότητα του, πιστεύεται ὅτι προκαλεῖται ἀπό ἀλλαγές στή χρωμόσφαιρα του, πού μέ τή σειρά της ὠφείλεται στούς ἀστρικούς ἀνέμους πού προκαλοῦνται ἀπό αὐτόν τόν νεαρό ἀστέρα. Ἡ ἔνταση αὐτῶν τῶν ἀνέμων προδικάζει τή μικρή διάρκεια ζωῆς του. Ἔχει ἕναν συνοδό ἀστέρα 8ου μεγέθους, μόλις 2,9 δεύτερα ἀπό αὐτόν (διπλός). Πιστεύεται ὅμως  ὅτι μπορεῖ νά ἀποτελεῖται μέχρι καί ἀπό 8 συστατικά (οκταπλός ;).

 

   Ἡ περιοχή τοῦ NGC 2264 περιέχει σύννεφα ἀερίου ὑδρογόνου, ἀναμεμειγμένα μέ μικρούς κόκκους σκόνης. Ἡ πλειοψηφία τῶν ἀτόμων ὑδρογόνου εἶναι οὐδέτερα ὡς πρός τό ἠλεκτρικό φορτίο τους (ἕνα πρωτόνιο στό ὁποῖο ἔχει προστεθεῖ ἕνα ἠλεκτρόνιο). Ἀποκαλεῖται περιοχή ΗΙ (σέ ἀντιδιαστολή μέ τίς περιοχές ΗΙΙ, πού ὀφείλεται σέ ἰονισμένα ἄτομα υδρογόνου). Οἱ περιοχές ΗΙΙ βρίσκονται κοντά σέ «ζεστά» ἀστέρια, τῶν ὁποίων ἡ ἔντονα ἐκλυόμενη ὑπεριώδης ἀκτινοβολία, ἀποσπᾶ τό ἠλεκτρόνιο ἀπό τόν πυρῆνα (ἀστρική διαδικασία πού καλέιται «ἰονισμός»). Τά ἐλεύθερα αὐτά ἠλεκτρόνια ἐπανασυνδέονται μετά ἀπό σύντομη χρονική περίοδο μέ ἄλλους πυρῆνες, ἀποδίδοντας ἐνέργεια μέ τή μορφή ἐκπομπῆς φωτονίων (φωτός).

 

   Σάν ἀποτέλεσμα αὐτῶν τῶν διαδικασιῶν, εἶναι ὅτι φωτεινές περιοχές ΗΙΙ ἀναμιγνύονται μέ τίς πιό ψυχρές περιοχές ΗΙ. Οἱ ἀστέρες σχηματίζονται στίς πιό πυκνές (ἀπό ἄποψη συγκέντρωσης ὕλης) περιοχές, καί οἱ ὁποῖες ἀποκαλοῦνται «πυρῆνες». Τό τηλεσκόπιο τοῦ Hubble συλλαμβάνει νέους ἀστέρες στήν περιοχή αὐτή.

 

    Τελικά, ὅλα αὐτά τά γεγονότα, μίξης περιοχῶν ἰονισμένου καί ὄχι ἀερίου μέ σκοτεινά νεφελώματα ὕλης, ἀποδίδουν αὐτή τήν ἐνδιαφέρουσα εἰκόνα τοῦ Christmas Tree Cluster καί τοῦ Cone Nebula.

​

Technical data of the photo :

Ha 26x600s, Red 12x300s, Green 8x300s, Blue 7x300s

Mount  : AP Mach1 GTO

Camera  : QSI 683, -20 C

Telescope  : Takahashi FSQ 106

Skyros Island and Mani Region, Greece, November 2015

Processed in October 2016