top of page

Barnard 168 

 To Barnard 168 εἶναι σκοτεινό νεφέλωμα. Eὐρίσκεται 2,5 μοῖρες νοτιοανατολικά ἀπό τό ἀνοικτό ἀστρικό σμήμος Μεσσιέρ 39 (δέν φαίνεται στή φωτογραφία), δημοφιλεῖς (καί οἱ δύο) στόχοι γιά κυάλια σέ σκοτεινό οὐρανό. To Barnard 168 εἶναι καλύτερα ὁρατό μέ τηλεσκόπιο. Εἶναι μακρύ σκοτεινό νεφέλωμα πού καταλήγει στό νεφέλωμα τοῦ κουκουλιοῦ.

 

Luminance 7x1800s, bin1

RGB 6x1200s, ἕκαστο bin1

Βάση AP Mach1 GTO

Τηλεσκόπιο : Takahashi FSQ106 ED μέ χρήση reducer x0.73

Κάμερα QSI 683, στούς -20 C

Νεφέλωμα κουκούλι (Cocoon nebula)

Τὸ νεφέλωμα κουκούλι (διεθνεῖς ὀνομασίες του : cocoon nebula, IC 5146 –ἀναφαίρεται στὸ ἐμπεριεχόμενο ἀστρικὸ σμῆνος- Caldwell 19, Sh 2-125 -ἡ τελευταία κατηγοριοποίηση ἀναφαίρεται στὴ κυκλικὴ περιοχή ὑδρογόνου-) εἶναι νεφέλωμα ἐκπομπῆς καὶ ἀντανάκλασης ταυτόχρονα, στὸν ἀστερισμό τοῦ Κύκνου. Ὅπως ὅλες οἱ περιοχὲς σχηματισμοῦ νέων ἀστέρων, ἔχει κόκκινο χρῶμα ποὺ ὠφείλεται στὸ ἀέριο ὑδρογόνο ποὺ ἐκτινάσεται ἀπὸ τοὺς νεαροὺς ἀστέρες καὶ μπλέ χρῶμα ποὺ ὠφείλεται στὴν ἀντανάκλαση τοῦ φωτός τῶν ἀστέρων στὴ γύρω ὑπάρχουσα σκόνη (στὰ ἐξωτερικὰ ὅρια τοῦ νεφελώματος), ποὺ ἀλλοιῶς δὲν θὰ ἦταν ὁρατή. Περικλείει τὸν ὑπεύθυνο (γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ νεφελώματος αὐτοῦ) ἀστέρα BD +46°3474. Ὁ φωτεινὸς αὐτὸς ἀστέρας, πυροδοτεῖ τὴ λάμψη τοῦ νεφελώματος αὐτοῦ, «σκάβοντας» μία σκοτεινὴ κοιλότητα γύρω του, μέσα στὸ ὑπάρχον μοριακὸ νέφος σκόνης καὶ ἀερίων, ἀπὸ τὸ ὁποῖο γεννήθηκε. Ἡ θερμοκρασία ἐπιφάνειας τοῦ ἀστέρα αὐτοῦ κυμαίνεται ἀπὸ 30.000 ἕως 35.000 βαθμοὺς Κελσίου, ὑπεύθυνη γιὰ τὴν ὑπεριώδη ἀκτινοβολία ποὺ ἰονίζει τὰ γύρω ὑπάρχοντα ἀέρια. Οἱ μακρυὲς νηματοειδεῖς ὑφὲς σκόνης ποὺ φαίνονται σκοτεινὲς μέσα καὶ γύρω ἀπὸ τὸ νεφέλωμα, εἶναι στὴν πραγματικότητα ἀστέρες στὸ πρώϊμο   στάδιο σχηματι-σμοῦ τους (πρωτοαστέρες μὲ μάζα 2 ἕως 8 φορές τὴ μάζα τοῦ ἥλιου μας). Tὸ IC 5146 ἀναφαίρεται στὸ ἀνοικτὸ ἀστρικὸ σμῆνος ποὺ ἐνυπάρχει στὸ νεφέλωμα, γνωστὸ καὶ σὰν Collinder 470, μὲ φωτεινότητα (visual magnitude) +7.2. Τὸ σμῆνος αὐτὸ ἀπέχει ἀπὸ μᾶς 4.000 ἔτη φωτός, ἐνῶ ὁ κεντρικὸς τοῦ ἀστέρας σχηματίστηκε μόλις 100.000 χρόνια πρίν. Οἱ ἀστέρες αὐτοὶ εἶναι μικρῆς μάζας ἀστέρες –μὲ μάζες παραπλήσιες αὐτῆς τοῦ ἥλιου μας-, ὅμως κατὰ πολὺ νεὸτεροι (μὲ ἡλικία περίπου 1.000.000 χρόνια). Τὸ νεφέλωμα αὐτὸ καταλαμβάνει στὸν οὐρανὸ περιοχὸ 12΄, 15 ἔτη φωτὸς σὲ πραγματικὲς διαστάσεις.

 

 

Στοιχεῖα λήψης

 

Ηα-LRGB

Ha : 9x600s, bin1

Lum 12x600s, bin1

RGB 12x300s, bin2 ἕκαστο.

Βάση AP Mach1 GTO

Τηλεσκόπιο : Vixen VC200L

Κάμερα QSI 683, στούς -20 C

 

Οἱ λήψεις ἔγιναν στὸν Ἰούνιο (Εὔβοια) καὶ Ἰούλιο (Σκῦρος) τοῦ 2014.

Στὶς ἀναζητήσεις ποὺ ἐμπεριέχει ἡ ἐνασχόληση μου μὲ τὴν φωτογράφηση τοῦ «βαθέος οὐρανοῦ»,  μοῦ ἔλειπε ἡ συνοδεία τῆς μουσικῆς, αὐτῆς ποὺ βιωματικὰ ἔχει ἐνσωματωθεῖ μέσα μου. Ἔτσι ἀποφάσισα νὰ συμπληρώνω τίς ἀστροφωτογραφίες μου, μὲ τὴν μουσικὴ μου. Ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2016 σὰν ἀφετηρία λοιπόν, μαζὶ μὲ τὸ Flaming Star Nebula παρουσιάζω τὸ Floydish Pulsar, σὰν πρώτη μου μουσικὴ σύνθεση (σύνθεση, ἐκτέλεση καὶ παραγωγὴ ἀπὸ ἐμένα), μὲ ἔμπνευση πάντα ἀπὸ αὐτὲς τὶς εἰκόνες.

 

Ἀκολουθοῦν δύο ἀκόμα μουσικὲς ἀναπολήσεις ποὺ ὁλοκληρώνουν τὴν ἀρχικὴ τριλογία, Parallel  Worlds I καί Dancing Stars I ποὺ περιγράφουν μία ἀτέρμονη καὶ χωρὶς προφανῆ λόγο περιήγηση στὸ χωροχρόνο.

© 2015 by Theodore Kavourinos, Athens, Greece

Ἐπισκέψεις
Ἐπισκέπτες
bottom of page