Ὁ ὅλος σχηματισμὸς βρίσκεται βόρεια τῆς γραμμῆς ποὺ ἑνώνει τὸν Προκύωνα (τοῦ ἀστερισμοῦ τοῦ μεγάλου κύονα) καὶ τοῦ Betelgeuse (τοῦ ἀστερισμοῦ τοῦ Ὠρίωνα). Νοτιότερα αὐτῆς τῆς γραμμῆς καὶ πρὸς τὴν μεριὰ τοῦ Betelgeuse, βρίσκεται τὸ φωτεινότερο νεφέλωμα τῆς ροζέττας (Rosette Nebula).

 

    Στὴ φωτογραφία, ὁ βορρᾶς βρίσκεται ἀριστερὰ καὶ πάνω (σχεδὸν στὴ διαγώνιο). Τὸ καδράρισμα ἔχει γίνει (ὅπως καὶ στὶς ὑπόλοιπες φωτογραφίες μου) μὲ βάση κυρίως αἰσθητικὰ κριτήρια.

 

  Ἀνήκει στὸν ἀστερισμὸ τοῦ Μονόκερου, στὴ σπεῖρα τοῦ Ὠρίωνα (ἡ θέση του στὸ γαλαξία μας). Ἀπέχει 2.700 ἔτη φωτὸς ἀπὸ ἐμᾶς. Τὸ φαινόμενο μέγεθος του φτάνει περίπου στὶς 3 μοῖρες.

 

  Νοτιότερα τοῦ σχηματισμοῦ (δεξιὰ στὴ φωτογραφία) βρίσκεται τὸ νεφέλωμα τοῦ κώνου (Cone Nebula). Ὠφείλεται σὲ σκοτεινὸ νεφέλωμα ποὺ παρεμβάλλεται, ἀποροφῶντας τὸ φῶς ἀπὸ τὸ νεφέλωμα ἐκπομπῆς (ἰονισμένο ὑδρογόνο, ΗΙΙ) ποὺ βρίσκεται πίσω ἀπὸ αὐτό. Τὸ νεφέλωμα φωτίζεται ἀπὸ τὸν ἀστέρα S Mon (S Monocerotis ἤ 15 Monocerotis). Στὴ φωτογραφία ὁ ἀστέρας αὐτὸς βρίσκεται δεξιότερα ἀπὸ τὸ κέντρο της καὶ εἶναι ὁ πιὸ φωτεινός. Ὁ ἀστέρας αὐτὸς εἶναι ὁ  φωτεινότερος τοῦ ἀστρικοῦ σμήνους τοῦ NGC 2264,  μὲ μέγέθος +4,62 ἕως +4,68. Εἶναι ἀνώμαλος μεταβλητὸς ἀστέρας, τοὐλάχιστον 8.000 φορὲς φωτεινότερος  ἀπὸ τὸν ἥλιο μας. Ἕνας παράγοντας στὸν ὁποῖο φαίνεται ὅτι ὀφείλεται ἡ μεταβλητότητα του, πιστεύεται ὅτι προκαλεῖται ἀπὸ ἀλλαγές στὴ χρωμόσφαιρα του, ποὺ μὲ τὴ σειρὰ της ὠφείλεται στοὺς ἀστρικοὺς ἀνέμους ποὺ προκαλοῦνται ἀπὸ αὐτὸν τὸν νεαρὸ ἀστέρα. Ἡ ἔνταση αὐτῶν τῶν ἀνέμων προδικάζει τὴ μικρὴ διάρκεια ζωῆς του. Ἔχει ἕναν συνοδό ἀστέρα 8ου μεγέθους, μόλις 2,9 δεύτερα ἀπὸ αὐτὸν (διπλός). Πιστεύεται ὅμως  ὅτι μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖται μέχρι καὶ ἀπὸ 8 συστατικά (ὀκταπλός ;).

 

   Ἡ περιοχὴ τοῦ NGC 2264 περιέχει σύννεφα ἀερίου ὑδρογόνου, ἀναμεμειγμένα μὲ μικροὺς κόκκους σκόνης. Ἡ πλειοψηφία τῶν ἀτόμων ὑδρογόνου εἶναι οὐδέτερα ὡς πρὸς τὸ ἠλεκτρικὸ φορτίο τους (ἕνα πρωτόνιο στὸ ὁποῖο ἔχει προστεθεῖ ἕνα ἠλεκτρόνιο). Ἀποκαλεῖται περιοχή ΗΙ (σὲ ἀντιδιαστολὴ μὲ τὶς περιοχές ΗΙΙ, ποὺ ὀφείλεται σὲ ἰονισμένα ἄτομα ὑδρογόνου). Οἱ περιοχές ΗΙΙ βρίσκονται κοντὰ σὲ «ζεστὰ» ἀστέρια, τῶν ὁποίων ἡ ἔντονα ἐκλυόμενη ὑπεριώδης ἀκτινοβολία, ἀποσπᾶ τὸ ἠλεκτρόνιο ἀπὸ τὸν πυρῆνα (ἀστρικὴ διαδικασία ποὺ καλεῖται «ἰονισμός»). Τὰ ἐλεύθερα αὐτὰ ἠλεκτρόνια ἐπανασυνδέονται μετὰ ἀπὸ σύντομη χρονικὴ περίοδο μὲ ἄλλους πυρῆνες, ἀποδίδοντας ἐνέργεια μὲ τὴ μορφὴ ἐκπομπῆς φωτονίων (φωτός).

 

   Σὰν ἀποτέλεσμα αὐτῶν τῶν διαδικασιῶν, εἶναι ὅτι φωτεινὲς περιοχὲς ΗΙΙ ἀναμιγνύονται μὲ τὶς πιὸ ψυχρὲς περιοχὲς ΗΙ. Οἱ ἀστέρες σχηματίζονται στὶς πιὸ πυκνὲς (ἀπὸ ἄποψη συγκέντρωσης ὕλης) περιοχές, καί οἱ ὁποῖες ἀποκαλοῦνται «πυρῆνες». Τὸ τηλεσκόπιο τοῦ Hubble συλλαμβάνει νέους ἀστέρες στὴν περιοχή αὐτή.

 

    Τελικά, ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα, μίξης περιοχῶν ἰονισμένου καὶ ὄχι ἀερίου μὲ σκοτεινὰ νεφελώματα ὕλης, ἀποδίδουν αὐτὴ τὴν ἐνδιαφέρουσα εἰκόνα τοῦ Christmas Tree Cluster καὶ τοῦ Cone Nebula.

​

Technical data of the photo :

Ha 26x600s, Red 12x300s, Green 8x300s, Blue 7x300s

Mount  : AP Mach1 GTO

Camera  : QSI 683, -20 C

Telescope  : Takahashi FSQ 106

Skyros Island and Mani Region, Greece, November 2015

Processed in October 2016