Messier 13
Ἀναρωτιόμουν καθὼς ἐπεξεργαζόμουν αὐτὲς τὶς λήψεις, πὼς θὰ ἦταν ἄν μποροῦσα κάπως νὰ βρισκόμουν μέσα στὸ σφαιρωτὸ αὐτὸ σμῆνος, νὰ βλέπω σὲ «ἐκεῖνο» τὸν οὐρανὸ χιλιάδες ἄστρα, φωτεινότερα ἀπὸ τὴν Ἀφροδίτη, ὅπως ἐμεῖς τὴν βλέπουμε· τὸ ἕνα ἂστέρι στριμωγμένο ἀπὸ τό δίπλα του, νὰ καλύπτουν τὸ οὐράνιο στερέωμα...
Τὸ μεγάλο σφαιρωτὸ σμῆνος τοῦ Ἡρακλῆ (ἀντικείμενο Messier 13 ἤ NGC 6205), ἀνήκει στὸν ἀντίστοιχο ἀστερισμό. Ἀπέχει ἀπὸ ἐμᾶς περίπου 25.000 ἔτη φωτός. Ἔχει διάμετρο 150 ἔτη φωτὸς καὶ ἀποτελεῖται ἀπὸ πολλὲς χιλιάδες ἀστέρες, ἴσως ὁ ἀριθμὸς τους νὰ φτάνει καὶ τὸ ἑκατομμύριο. Ἡ ἡλικία τους, ὅπως συνηθίζεται σὲ αὐτὰ τὰ σμήνη, φτάνει τὰ 14 δισεκατομμύρια ἔτη.
Τό 1974 ἐστάλη ἀπὸ τὴ Γῆ ραδιομήνυμα πρὸς αὐτὸ τὸ σμῆνος. Βέβαια ὅταν τὸ μήνυμα θὰ φτάσει ἐκεῖ ποὺ στόχευσαν, μετὰ ἀπὸ πολλὲς χιλιάδες χρόνια, τὸ σμῆνος αὐτὸ ταξιδεύοντας γύρω ἀπὸ τὸ γαλαξία μας, θὰ ἔχει ἀλλάξει θέση. Ἡ σημασία τοῦ μηνύματος ἦταν τελικὰ ὄπως διεφάνη, ἁπλῆ ἐπίδειξη τεχνολογίας, χωρὶς ὅμως ἰδιαίτερα πρακτικὸ περιεχόμενο.
Σφαιρωτὰ ἀστρικὰ σμήνη, εἶναι σφαιρικοὶ σχηματισμοὶ μὲ πυκνὴ συγκέντρωση ἀστέρων. Περιφέρονται γύρω ἀπὸ τοὺς γαλαξίες. Βρίσκονται στὴν ἄλω τοῦ κάθε γαλαξία. Ὁ δικός μας γαλαξίας περιέχει 150 περίπου ἀστρικὰ σμήνη. Ἄν καὶ ἡ προέλευση καί ἡ ἐν γένει σημασία τους στὴ γαλαξιακὴ ἐξέλιξη δὲν εἶναι ἀπολύτως ἐξακριβωμένη, ἐν τούτοις φαίνεται ὅτι περιέχουν ἀπὸ τοὺς ἀρχαιότερους ἀστέρες.
Τεχνικά στοιχεῖα τῆςφωτογραφίας :
Telescope : Vixen VC200L
Mount : AP Mach1 GTo
Camera : QSI 683
Guiding : TS Optics 65mm, Meade DSI I, PHD
LRGB
Luminance 32x300s
RGB 13x300s
Ἐπεξεργασία στό PixinSight, Photoshop
Σκῦρος, Ἰούνιος 2015
Στὶς ἀναζητήσεις ποὺ ἐμπεριέχει ἡ ἐνασχόληση μου μὲ τὴν φωτογράφηση τοῦ «βαθέος οὐρανοῦ», μοῦ ἔλειπε ἡ συνοδεία τῆς μουσικῆς, αὐτῆς ποὺ βιωματικὰ ἔχει ἐνσωματωθεῖ μέσα μου. Ἔτσι ἀποφάσισα νὰ συμπληρώνω τίς ἀστροφωτογραφίες μου, μὲ τὴν μουσικὴ μου. Ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2016 σὰν ἀφετηρία λοιπόν, μαζὶ μὲ τὸ Flaming Star Nebula παρουσιάζω τὸ Floydish Pulsar, σὰν πρώτη μου μουσικὴ σύνθεση (σύνθεση, ἐκτέλεση καὶ παραγωγὴ ἀπὸ ἐμένα), μὲ ἔμπνευση πάντα ἀπὸ αὐτὲς τὶς εἰκόνες.
Ἀκολουθοῦν δύο ἀκόμα μουσικὲς ἀναπολήσεις ποὺ ὁλοκληρώνουν τὴν ἀρχικὴ τριλογία, Parallel Worlds I καί Dancing Stars I ποὺ περιγράφουν μία ἀτέρμονη καὶ χωρὶς προφανῆ λόγο περιήγηση στὸ χωροχρόνο.