Τό νεφέλωμα τοῦ πελεκάνου (IC 5070/5067)
Εἶναι νεφέλωμα ἐκπομπῆς. Βρίσκεται στὸν ἀστερισμό τοῦ κύκνου, δίπλα στὸν Deneb (ἀστέρας πρώτου μεγέθους) καὶ δίπλα (στὴν «ἀνατολική ἀκτή») ἀπὸ τὸ νεφέλωμα τῆς Βορείου Ἀμερικῆς. Διαχωρίζεται ἀπὸ τὸν φωτεινότερο καὶ μεγαλύτερο γείτονα του ἀπὸ τόν φωτεινότερο καί μεγαλύτερο γείτονα του ἀπό
μοριακὸ σύννεφο μαύρης σκόνης. Ἡ φαινόμενη φωτεινότητα του εἶναι +8, ἔναντι τῆς φωτεινότητας +5 τοῦ γείτονα του.
Εἶναι λοιπὸν περιοχὴ ὑδρογόνου (Η ΙΙ). Τὸ γενικότερο σχῆμα του προσομοιάζει μὲ πελεκάνο, ἐξ οὖ καὶ ἡ ὀνομασία του. Περιέχει δύο ἀστέρες 5ου μεγέθους, τὸν 56 Cyg (εἶναι διπλὸς φαινόμενου μεγέθους +5,07 καί +11.17) ποὺ εἶναι λίγο πάνω καὶ δεξιότερα ἀπὸ τὸ κέντρο τῆς εἰκόνας καὶ τὸν 57 Cyg (φαινόμενο μέγεθος +4,78) εἶναι λίγο πάνω ἀπὸ τὸ κέντρο τῆς εἰκόνας καὶ ἀριστερά. Ἀριστερότερα του εὑρίσκεται ὁ V 1794 Cyg (φ.μ. 7,23) Ἀπέχουν ἀπὸ μᾶς 41, 100 καὶ 160 παρςὲκ (134, 530 καὶ 330 ἔτη φωτὸς ἀντίστοιχα).
Τὸ ἐυκολότερα ὁρατὸ μέρος του, τὸ IC 5067 βρίσκεται βορειότερα τῶν αστέρων 56 kai 57 Cygnii (ὁρατὸ μὲ τηλεσκόπιο 5’’ σὲ 25x). Τὰ πυκνὰ σύννεφα μαύρης σκόνης μᾶς βοηθοῦν νὰ καθορίσουμε τὰ μάτια του καὶ τὸ μακρὺ ράμφος του ἐνῶ τὸ φωτεινὸ ἐμπρὸς μέρος τοῦ ἰονισμένου ἀερίου ὑποδηλώνει τὸ καμπυλωτὸ σχῆμα τοῦ κεφαλιοῦ καί τοῦ αὐχένα τοῦ πτηνοῦ. Τὸ νεφέλωμα αὐτὸ εὑρίσκεται 2.000 ἔτη φωτός μακριὰ μας μὲ γραμμικὴ διάμετρο 30 ἐτῶν φωτός. Ἀνήκει στὴν ἴδια περιοχὴ ὑδρογόνου μὲ αὐτὴ τοῦ νεφελώματος τῆς «Βορείου Ἀμερικῆς» (NGC 7000).
Τὸ νεφέλωμα αὐτὸ μελετᾶται ἐπειδὴ περιέχει ἕνα μεῖγμα σχηματισμοῦ ἐνεργῶν ἀστέρων καὶ ἀναπτυσσόμενων νεφῶν ἀερίου. Τὸ φῶς (ἐνέργεια) τῶν ἐνεργῶν νεαρῶν ἀστέρων ἰονίζει τὰ νέφη τῶν γύρω ἀερίων προδευτικὰ ἀπὸ μέσα πρὸς τὰ ἔξω. Παρ' ὅλα αὐτὰ νηματοειδεῖς σχηματισμοὶ κρύου ἀερίου παραμένουν. Μετὰ ἀπὸ μόλις ἑκατομμύρια χρόνια ἀπὸ τώρα, οἱ σχηματισμοί τοῦ νεφελώματος ποὺ προσομοιάζουν μὲ πελεκάνο θὰ ἔχουν ἀλλάξει τελείως καὶ τότε τὸ νεφέλωμα θὰ ἔχει ἐντελῶς διαφορετικὴ ἐμφάνιση, καθὼς ἡ τοποθέτηση τῶν ἀστέρων καὶ τῶν ἀερίων θὰ ἔχει ἀλλάξει τελείως.
Ψευδοχρώματα (pseudocolors).
Ἀναφέρονται στὰ χρώματα ποὺ ἐνῶ καταγράφονται μέσω φίλτρων, ἐπεξεργάζονται σὲ εἰδικὰ προγράμματα καὶ διαφέρουν ἀπὸ τὸ χρῶμα ποὺ καταγράφεται στὶς φωτογραφίες τοῦ πλήρους ὁρατοῦ φάσματος (ἡ κάτω άριστερὰ ἀπὸ τὶς τἐσσερις φωτογραφίες).
Τεχνικά στοιχεῖα τῆς φωτογραφίας
Οἱ λήψεις ἔγιναν μέ τή χρήση φίλτρων Ha, O καί S.
Ha 14x15min, O : 40x 5min, S : 51x5 min
Τηλεσκόπιο : Takahashi FSQ 106
Βάση στήριξης : NEQ6
CCD camera QSI WSG 683
Guiding camera : meade DSI I
Λήψεις : Ha : στήν Εὔβοια (Ἰούνιος 2013).
Ο καί S : στὴ Σκύρο, Σεπτέμβριος 2013
Ἐπεξεργασία : pixinsight, photoshop
Ἐπεξεργασία : pixinsight, photoshop
Στὶς ἀναζητήσεις ποὺ ἐμπεριέχει ἡ ἐνασχόληση μου μὲ τὴν φωτογράφηση τοῦ «βαθέος οὐρανοῦ», μοῦ ἔλειπε ἡ συνοδεία τῆς μουσικῆς, αὐτῆς ποὺ βιωματικὰ ἔχει ἐνσωματωθεῖ μέσα μου. Ἔτσι ἀποφάσισα νὰ συμπληρώνω τίς ἀστροφωτογραφίες μου, μὲ τὴν μουσικὴ μου. Ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2016 σὰν ἀφετηρία λοιπόν, μαζὶ μὲ τὸ Flaming Star Nebula παρουσιάζω τὸ Floydish Pulsar, σὰν πρώτη μου μουσικὴ σύνθεση (σύνθεση, ἐκτέλεση καὶ παραγωγὴ ἀπὸ ἐμένα), μὲ ἔμπνευση πάντα ἀπὸ αὐτὲς τὶς εἰκόνες.
Ἀκολουθοῦν δύο ἀκόμα μουσικὲς ἀναπολήσεις ποὺ ὁλοκληρώνουν τὴν ἀρχικὴ τριλογία, Parallel Worlds I καί Dancing Stars I ποὺ περιγράφουν μία ἀτέρμονη καὶ χωρὶς προφανῆ λόγο περιήγηση στὸ χωροχρόνο.